CHOCKWE HONINGPOT

In 2006 kocht ik van een verzamelaar de Chockwe honingpot waarvan hierbij een afbeelding.
De vorige eigenaar heeft het omstreeks 1975 in Brussel gekocht.
Er zitten nog resten van oude honingraat op de bodem.

Ondanks veel zoeken op het internet en in boeken heb ik nog geen afbeelding of beschrijving van een soortgelijk voorwerp kunnen vinden.

Een van onze leden aan wie ik een aantal foto’s stuurde was van mening dat het hier gaat om een mooi voorbeeld van een object dat voor ons gemaakt is en dat waarschijnlijk geen Chockwe dit ooit in handen gehad heeft.
Hij vind het typisch atelierwerk dat niets met etnografica te maken heeft en dat het vandaar in geen enkel overzicht is terug te vinden.

Zelf denk ik dat het feit dat het in geen enkel overzicht of publicatie is terug te vinden niet hoeft te betekenen dat het voor de westerse markt vervaardigd is.
Het tegendeel zou waar kunnen zijn omdat ik denk dat de voorwerpen die voor de westerse markt gemaakt worden toch meestal kopieën zijn van vroege exemplaren die zich in musea en particuliere collecties bevinden.
De voorwerpen dus die in talloze publicaties zijn beschreven en waarvan in vele boeken en tegenwoordig ook op het internet foto’s te vinden zijn.
Zou het kunnen dat een invloedrijke lokale bestuurder aan een houtsnijder opdracht heeft gegeven om het te maken voor eigen gebruik?
In dat geval gaat het dus maar om een of hooguit enkele exemplaren.
Mag je zoiets omdat het geen kopie is van iets dat al generaties lang gemaakt wordt dan geen etnografica noemen?
Dat er nog resten van honingraat op de bodem zitten geeft mij ook het gevoel dat het in ieder geval voor eigen gebruik gemaakt is.

Natuurlijk ben ik hierover bevooroordeeld.
Daarom zou ik hierover de mening van zoveel mogelijk leden vernemen.
Als iemand toch een soortgelijk voorwerp al eens ergens gezien heeft verneem ik dat natuurlijk graag.

Max Ammer

Tchokwe honingpot_Max Tchokwe honingpot_Max2 Tchokwe honingpot_Max3

Wat voor etnografica verzamelen wij?

Wat voor etnografica verzamelen wij? Ik denk dat vrijwel niemand zal zeggen: mooie kopieën! Dus verzamelen we ‘echte’ stukken, die wij mooi vinden, die ons ‘wat doen’. Maar wat is echt en wat is vals? De grens daartussen is vaak vaag. Is het niet zo oude masker dat ik zelf heb zien dansen, dat ook optrad bij een (tweede) begrafenis, en dat ik ter plaatse kocht echt? Het heeft gedanst en dat is toch een criterium voor echtheid; en bovendien zal het ook wel ter plaatse gemaakt zijn. Is het beeld, dat tot voor kort als fetish werd gebruikt, maar niet echt oud is, en mogelijk op details afwijkt van een ‘klassiek’ beeld, echt? Er kunnen allerlei overgangsvormen zijn want de cultuur van de stam is in beweging.
Wie kan eigenlijk beoordelen of een stuk ‘echt’ is. Er bestaat immers een enorm grote variëteit aan etnografica, er zijn zoveel stammen en stijlen, dat het erg moeilijk is ze niet alleen te herkennen, maar ook nog eens te kunnen beoordelen op hun echtheid.
Dus wat moet ik doen als een stuk wil kopen? Waarbij dan nog komt, dat als u ‘verliefd’ wordt op een stuk, u misschien niet meer de benodigde objectiviteit heeft om het goed te beoordelen. Het wordt een gevoelskwestie. Dus dan maar een second opinion vragen, iets wat misschien wel uw partner doen kan? Of de nodige bedenktijd vragen?
Natuurlijk kunt u naar een ‘goede’ galerie gaan, een vertrouwd adres. Daar heeft u ook garantie; daar betaalt u uiteindelijk ook voor. Daar kunt u veelal het stuk omruilen voor een ander stuk, zeker als u binnen redelijke tijd (1/2 jaar tot een jaar?) terugkomt.
Naast het punt van ‘echtheid’ is er ook het kwaliteitsaspect. U vindt het stuk mooi, maar is dan objectief gezien de kwaliteit ook goed? En dat in verhouding tot de te betalen prijs? Wie beoordeelt de kwaliteit? In eerste instantie uzelf. Misschien vindt u het mooi omdat u geen goed vergelijkingsmateriaal heeft: hoeveel goede stukken, vergelijkbaar met het te kopen object heeft u gezien, in handen gehad? Is uw smaakgevoel wat betreft de kwaliteit al voldoende ontwikkeld? Dat kan jaren van studie kosten. Heeft u naslagwerken bestudeerd, en veilingcatalogi met de lijsten van de verkoopopbrengsten? Wie doet dat allemaal?
En toch willen we echte, en ‘mooie’ stukken bezitten. Dat blijkt vaak moeilijk als uw budget beperkt is.
Of gaat u om de liefde voor die cultuur, daar iets van te proeven, van de sfeer en minder om de esthetische kwaliteit?
Met het kwaliteitsprobleem kunnen we geconfronteerd worden, bijv. als we willen meedoen aan een expositie, want daar wil men vrijwel altijd het mooiste en beste laten zien. Dat is voor de geïnteresseerde, veel interessanter. Alleen verzamelaars of cultuurproevers kunnen ‘gewone’ stukken ook interessant vinden om te zien. We zien dan dat de (deskundige) selectiecommissie uit onze verzameling niets of vrijwel niets kiest, en impliciet aangeeft, dat zij bij andere verzamelaars stukken hebben gezien, die zij beter geschikt vindt om te tonen. En dat terwijl wij zo zorgvuldig mooie stukken verzameld hebben. Natuurlijk kunnen we dan de vraag opwerpen of de selecteurs wel deskundig zijn? Maar daar zijn we er niet mee, want we willen toch trots zijn op onze stukken, denk ik zo.
Of willen we concessies doen? De ‘echt goede’ stukken zijn duur. Dan kunt u slechts met (zeer) lange tussenpozen iets kopen. Dat is ook moeilijk voor een verzamelaar. En, het is ook spannend om ‘koopjes’ te vinden en te laten zien, en misschien na enige tijd weer te verkopen. En als het dan eens fout gaat, kost het ook niet zoveel geld. Het vinden van interessante stukken kan een ‘kick’ geven.
We staan dus voor een aantal keuzes bij het verzamelen en ieder zal zijn eigen keus moeten maken.
Ik koos ervoor om de prioriteit te leggen bij de kwaliteit, veel boeken te verwerven, te kopen bij door mij vertrouwde adressen en mij dan (meestal) te beperken tot kleine stukken (in centimeters) en kon zo toch een verzameling vormen.
Hoe kiest u?
Dick

Wie kent een dergelijk werpmes?

Een collega op mijn werk liet mij dit werpmes zien. Het is afkomstig van de rommelzolder van zijn vader, een inmiddels hoogbejaarde Indië-veteraan. Zijn vader weet niet meer hoe hij aan dit mes is gekomen. Ik heb hem beloofd binnen de VVE na te vragen of iemand dit object (her)kent.
Het lemmet is aan een kant versierd, geciseleerd. Het handvat ontbreekt. Het mes is gecorrodeerd, maar toch nog redelijk scherp.
Kent iemand dit object? Waar komt het vandaan? Op welke manier wordt het gebruikt?

werpmes

werpmes2

Hoe een onderwerp te beginnen?

Klik in het menu op ”Forum” en klik daarna op ”start nieuw forum” . U kunt dan een titel opgeven; dit mag als een korte vraag of stelling geformuleerd worden . Daarna kunt in het blok eronder (content) de vraag of stelling wat uitgebreider formuleren.

U kan er eventueel een afbeelding bij laten plaatsen.

Klik daarna op ”Post”.